بررسی عوامل مؤثر بر میزان خستگی در سالمندان همودیالیزی

مقدمه: نسبت افراد سالمند در سراسر جهان در حال افزایش است. در پنج دهه گذشته، تعداد افراد مسن دیالیزی در سراسر جهان از نظر تعداد و به ازای هر میلیون نفر جمعیت افزایش یافته است. بیش از نیمی از بیماران دیالیزی خستگی و فقدان انرژی را گزارش می دهند. خستگی تاثیرات متعددی بر حوزه های جسمی، عاطفی و شناختی آنان دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر میزان خستگی در سالمندان همودیالیزی انجام شده است. روش: این پژوهش توصیفی بطور مقطعی در سال 1392 بر روی 450 سالمند همودیالیزی در ده مراکز آموزشی درمانی شهر تهران که به روش آسان انتخاب شدند، اجرا گردید. جهت گردآوری داده ها از مقیاس (brief fatigue inventory (bfi استفاده شد. یافته ها: میانگین خستگی در کل نمونه ها 63/2± 83/5 بود که نشاندهنده خستگی متوسط می باشد. با افزایش سن میزان ﺧﺴﺘﮕﻲ نیز شدیدتر بود بطوری که، بالاترین میزان خستگی در بیماران با رده های سنی 90 و بالاتر از بقیه رده ها بود. زنان بطور معنی داری بیش از مردان خستگی را گزارش نمودند (p<0/05). افراد با سطح تحصیلات کمتر بطور معنی داری خستگی بیشتری ذکر نمودند. سطح درآمد در میزان ﺧﺴﺘﮕﻲ تأثیر معنی داری داشت بطوری که در سطوح درآمد پایین خستگی بیشتر نمود داشت (p<0/05). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که فراوانی خستگی در سالمندان همودیالیزی بالا است و استفاده از آن توسط پرسنل همودیالیز برای بیماران توصیه می شود. لزوم آگاهی بیشتر پرستاران از شیوع خستگی و استراتژیهای کاهنده خستگی سالمندان دیالیزی احساس می شود.